Odpowiedzialność za przestępstwa skarbowe – czy winny zawsze się znajdzie

Większość czynów zabronionych przez kodeks karny skarbowy można popełnić wyłącznie umyślnie, a sprawcy musi zostać przypisana wina. Innymi słowy, bez winy nie ma sprawcy.

Przepisy kodeksu karnego skarbowego (k.k.s.) nie tylko regulują, jakie zachowania wyczerpują znamiona przestępstw i wykroczeń skarbowych, ale także określają przesłanki przypisania określonej osobie odpowiedzialności za taki czyn. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe podlega ten, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

Przestępstwo skarbowe zostało zdefiniowane w art. 53 § 2 k.k.s. jako czyn zabroniony przez k.k.s. pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności. Z kolei wykroczeniem skarbowym zgodnie z art. 53 § 3 k.k.s. jest czyn zabroniony przez k.k.s. pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn, jeżeli kodeks tak stanowi.

Podstawowe przesłanki odpowiedzialności karnej skarbowej to uznanie czynu zabronionego za czyn społecznie szkodliwy oraz możliwość przypisania sprawcy winy umyślnej bądź nieumyślnej.

W myśl łacińskiej paremii nullum crimen nulla contravention sine culpa wina jest podstawowym i konstytutywnym elementem każdego przestępstwa i wykroczenia – tego...